بررسی اصطلاحات عامیانۀ تحصیلی دانشجویان اصفهان از نظر ساخت واژی و معنایی

استفاده از عبارات و اصطلاحات ­عامیانۀ ­تحصیلی در بین دانشجویان اصفهانی رواج دارد. در این مقاله این اصطلاحات از دو منظر ساخت­واژی و معنایی بررسی شده ­است. به این منظور با توجه به تقسیم­بندی شقاقی (1386) از انواع فرایند­های واژه­سازی، فرایند­های ساخت­واژی دخیل در ساخت اصطلاحات­ عامیانۀ ­تحصیلی تعیین ­شد. همچنین در بررسی قواعد معنایی در ساخت این اصطلاحات از آنچه اکرامی (1384) به­عنوان عمده­ترین شیوه­های ساختن واژه و اصطلاح معرفی کرده ­است، استفاده ­شد. شرکت­کنندگان این پژوهش  90 دانشجوی اصفهانی بودند و ابزار جمع­آوری اطلاعات ارائۀ پرسش­نامه­ای در دو بخش بود. با بررسی و تحلیل داده­های حاصل از پرسش­نامه در مجموع 160 اصطلاح عامیانۀ تحصیلی که دانشجویان اصفهان استفاده ­کرده­اند، به­دست آمد، سپس داده­های حاصل از نظر ساخت­واژی تحلیل شد که بر اساس آن فرایند­های ساخت این اصطلاحات به ترتیب: ترکیب، واحد­های واژگانی فراتر از واژه، گسترش استعاری، وام­گیری، اشتقاق، ابداع، ترکیب- اشتقاق، کوتاه­سازی و سرواژه­سازی بودند و در این میان فرایند واژه­سازی ترکیب با 6. 31 % بیشترین سهم و فرایند آمیزش با 62. 0% کمترین سهم را به خود اختصاص داده­ است. از آنجا که در زبان فارسی ترکیب و اشتقاق رایج­ترین فرایند­های واژه­سازی هستند، انتظار می­رفت پس از ترکیب، فرایند واژه­سازی اشتقاق بالاترین سهم را در ساخت اصطلاحات عامیانۀ تحصیلی داشته ­باشد، در حالی که این­گونه نیست.